Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ

Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009







Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στο διάστημα από τη Δ.Ε.Θ. του 2008 έως τη Δ.Ε.Θ. του 2009 αντιμετώπισε νέα προβλήματα και ανέπτυξε σειρά δράσεων, παρεμβάσεων, αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων.
Από το 2008 και με ένταση το 2009 παρουσιάστηκαν, διευρύνθηκαν και διατηρούνται με ιδιαίτερη οξύτητα:

Ø Η πολιτική λιτότητας με το πάγωμα των μισθών, την εντεινόμενη απειλή για συνέχεια του 2010 και για μισθολογικές ρυθμίσεις που θα περιορίζουν τα δικαιώματα όλων και ιδιαίτερα των νέων.

Ø Η πρωτόγνωρη αδυναμία και εμπλοκή στην καταβολή του εφάπαξ με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η υποβάθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Με δεδομένο ότι μέχρι τον επόμενο μήνα υποβάλλονται για συνταξιοδότηση οι αιτήσεις των εκπαιδευτικών, το πρόβλημα θα οξυνθεί περισσότερο. Απαιτείται άμεσα κρατική επιχορήγηση το ποσό είναι κατά πολύ υποδεέστερο του 1 δις 300 εκ. ευρώ που η διαχρονική κρατική πολιτική σε βάρος του Ταμείου Πρόνοιας, στοίχισε σύμφωνα με υπολογισμούς του ίδιου του Ταμείου.

Ø Η παραπαίουσα κατάσταση του ΟΠΑΔ που εκτός των άλλων, τους τελευταίους μήνες, προσλαμβάνει και χαρακτηριστικά περικοπής εξετάσεων όταν 89 εξετάσεις ήδη είναι ακάλυπτες.

Ø Η απόφαση του ΔΕΚ που με πρόσχημα τα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών επιχειρεί την ανατροπή του κοινωνικού χαρακτήρα του ισχύοντος συστήματος ασφάλισης, συνταξιοδότησης σε επαγγελματικό. Μια πρωτοφανής επίθεση, όπως και στην Ιταλία, για την ακύρωση της δημόσιας μορφής συνταξιοδοτικών συστημάτων όπου οι εισφορές και οι δαπάνες κατευθύνονται ή επιστρέφουν στο Κράτος και την οικονομία, λειτουργούν ως ένας από τους πιο σταθερούς συντελεστές της κοινωνικής συνοχής.

Ø Οι ελαστικές μορφές εργασιακών σχέσεων (όλων των μορφών συμβάσεις και συμβασιούχοι) και την ανασφάλιστη εργασία (stage) που τείνουν να προσεγγίσουν το 20% με πρωταγωνιστή την Κυβέρνηση και πρωταθλητή την Αυτοδιοίκηση.

Ο προϋπολογισμός του 2010, που ήδη καταρτίζεται, καθώς και το νέο σχέδιο «διαρθρωτικών» μέτρων προς την Ε.Ε. για τη δημοσιονομική και οικονομική πορεία της χώρας (Οκτώβριος 2009), είναι εξαιρετικά κρίσιμοι και κομβικοί σταθμοί για το μέλλον των εργαζομένων, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής.

Το συνδικαλιστικό κίνημα με αποφασιστικό τρόπο πρέπει να διατηρήσει την ανάπτυξη των αγώνων σε αρχές, δεσμεύσεις και στόχους, στην ανάπτυξη υπεύθυνων και επιτεύξιμων λύσεων, πολιτικών , το στίγμα των οποίων σήμερα δίνουμε και ανανεώνουμε :

§ Διεκδικούμε προϋπολογισμό και σχέδιο προστασίας και ανάκαμψης από την οικονομική κρίση με επίκεντρο την αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, των δημοσίων επενδύσεων και των δημοσίων υποδομών.

§ Διεκδικούμε τη συνταξιοδοτική ασφάλεια και την προστασία των Ταμείων. Σήμερα εκτιμάται ότι το ¼ της αξίας του κεφαλαίου των ταμείων έχουν χαθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Τώρα που όλοι διαπιστώνουν ότι τα δημόσια συστήματα ασφάλισης και συνταξιοδότησης επέδειξαν πολύ μεγαλύτερη αντοχή από τα επαγγελματικά και ιδιωτικά, απαιτείται υπευθυνότητα στην υποστήριξή τους. Πρώτα απ’ όλα σαφής κυβερνητική πολιτική και ευθύνη, κρατική εγγύηση προς δύο κατευθύνσεις : α) τη διαχείριση και αξιοποίηση του χαρτοφυλακίου τους προκειμένου να αποφευχθούν επισφαλείς κινήσεις, ερασιτεχνισμοί και πειραματισμοί Διοικήσεων χωρίς εξειδίκευση, γνώση, ικανότητα που ήδη πελαγοδρομούν στην αμηχανία και επιζητούν άλλοθι στους εκπροσώπους των εργαζομένων και β) την αποκατάσταση των αποθεματικών αξιών των Ταμείων σε λογικό χρόνο καθώς και τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση της επάρκειάς τους προκειμένου να καλυφθούν οι τρέχουσες και οι μεσομακροπρόθεσμες, ορατές υποχρεώσεις τους. Η εθνικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας, που κατ’ εξοχήν έχει στηριχτεί στα κεφάλαια των Ταμείων, και μια δημόσια, κοινωνική συμφωνία, είναι μέσα για την προώθηση της αναγκαίας πολιτικής διασφάλισης των Ταμείων.

Ειδικότερα για τα άλλα προβλήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο :

ü Διεκδικούμε ένα νέο και ενιαίο μισθολόγιο για παλαιούς και νέους, με ενσωμάτωση επιδομάτων, υψηλό βασικό μισθό, αξιοκρατικές εσωτερικές και εξωτερικές σχέσεις διαχρονικής εξέλιξης. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στη διαίρεση παλαιών και νέων που αυξάνει τις ανισότητες και το μισθολογικό χάσμα τόσο ανάμεσα σε τομείς και κλάδους, όσο και ανάμεσα στους εργαζόμενους είτε είναι παλαιοί, είτε νέοι.

ü Διεκδικούμε γενναία αύξηση των κοινωνικών επιδομάτων, που εδώ και πλέον των 10 ετών είναι καθηλωμένα.

ü Διεκδικούμε κάλυψη των πάγιων αναγκών στο Δημόσιο μόνο με μόνιμο προσωπικό. Μια και ενιαία σχέση εργασία, μόνιμη δημοσίου δικαίου. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στη σχεδιαζόμενη κατάθεση ρύθμισης για την εξέλιξη των ιδιωτικού δικαίου με τρόπο που διασπά και συστηματοποιεί τη διάσπαση της εργασιακής σχέσης στο δημόσιο, της συνοχής και της σύγχρονης οργάνωσης των υπηρεσιών. Ζητάμε από σήμερα την απόσυρσή της από τα σχετικά σχέδια γιατί εκτός των άλλων βαθαίνει τις μισθολογικές διαιρέσεις, επιβαρύνει τα Ταμεία (όπως και η πανσπερμία των ελαστικών μορφών και το νέο, διογκωμένο φαινόμενο συμβασιούχων) και στο τέλος θα αποδειχτεί μετά από προσφυγές και ενδωυπηρεσιακές εντάσεις και αντισυνταγματική, δεδομένου ότι είναι σαφέστατο το άρθρο 103 του Συντάγματος.

ü Σε σχέση με την απόφαση του ΔΕΚ υποστηρίζουμε ότι δεν πρέπει να υλοποιηθεί. Είναι απαραίτητο να εξαντληθεί κάθε χρονικό περιθώριο διαπραγμάτευσης, δεδομένου ότι στην παρούσα περίοδο δεν υφίσταται και κανένα θέμα προστίμου (που κάποιοι επισείουν) και παράλληλα : η Κυβέρνηση να μην αποδεχτεί την αμφισβήτηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος, να κινηθεί στην κατεύθυνση της διόρθωσης με την ενίσχυση των κοινωνικών του χαρακτηριστικών.

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. εκτιμώντας ότι σε μια περίοδο πρωτοφανούς αστάθειας η υπεύθυνη πολιτική και κοινωνική στάση υπαγορεύει να ενταθούν οι προσπάθειες και να στραφούν οι πολιτικές προς την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, θεωρεί απαραίτητο :

1. Μια σαφή και καθαρή πολιτική βούληση, δημόσιες και συλλογικές συμφωνίες, προς την άμεση και ριζική αναστροφή των δημόσιων πολιτικών ελέγχου των τιμών και της ακρίβειας, απομάκρυνσης από το κοκτέιλ μισθολογικής πολιτικής και πολιτικής στις εργασιακές σχέσεις, όπου : οι χαμηλοί βασικοί μισθοί και οι ελαστικές σχέσεις : παράγουν φτωχούς, μερικά ή καθόλου ασφαλισμένους εργαζόμενους, δημιουργούν φτωχή χρηματοδότηση για την ασφάλιση : οδηγούν σε φτωχούς συνταξιούχους και φτωχή οικονομία για την κοινωνία και τη χώρα. Η κρίση αυτό το έχει καταστήσει αντιληπτό και δεν χρειάζεται ειδική χημεία επιχειρημάτων για να αποδειχτεί.

2. Σήμερα απαιτείται πολιτική φραγμών απέναντι στο κεφάλαιο που υπερασπίζεται στενά και σκληρά τα κέρδη του. Να τεθούν σε κίνηση σοβαρές προσπάθειες και παρεμβάσεις για την προστασία των θέσεων εργασίας, την ποιότητα των εργασιακών σχέσεων, την υποστήριξη της κοινωνικής ασφάλισης, του υγειονομικού συστήματος, των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών, παροχών.

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί την Κυβέρνηση, τώρα που ολοκληρώνεται η κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού, να αναπροσανατολίσει τις πολιτικές της.

Με επίκεντρο την ενίσχυση των δημοσίων πολιτικών και αντίκρισμα στις ανάγκες των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων να εξαγγείλει στο πλαίσιο της Δ.Ε.Θ. την οικονομική πολιτική.

Ο σταθερός αγωνιστικός και διεκδικητικός προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος έχει ως νέα αφετηρία – σταθμό τη Δ.Ε.Θ. όσο συνεχίζονται οι σημερινές επιλογές και ετοιμάζονται νέα μέτρα λιτότητας και περικοπής δικαιωμάτων.



Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.