Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Αθήνα 13.4.2010
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Τηλ 213.16.16.900
Fax 2103246165




ΚΕΙΜΕΝΟ
ΤΡΙΤΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010
Για τις εξελίξεις και τη θέση των μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων

Διανύουμε μια (ακόμη) κρίσιμη περίοδο. Η πορεία των πραγμάτων καθιστά αναποτελεσματικά τα δημοσιονομικά μέτρα, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, την αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Η Κυβέρνηση παρουσιάζει και ετοιμάζει νέα επώδυνα μέτρα με πυρήνα το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό (όρια ηλικίας, ύψος σύνταξης και εργάσιμος βίος) αφαιρώντας τα στοιχεία της κοινωνικο-ασφαλιστικής δομής της χρηματοδότησης του συστήματος (τριμερής χρηματοδότηση) ή της συμμετοχής του Κράτους με το 1% του ΑΕΠ.
Συγκριτικά οι δαπάνες για την Παιδεία (3,6%), την Υγεία (2,9%), την Κοινωνική Ασφάλιση (4,2%) και προβλέπεται έως το 2030 να κρατηθεί στο 4,8%, συνολικά 10,7%, υπολείπονται του 13% και πλέον που απαιτείται για την εξυπηρέτηση των δανείων. Με αμυντικές δαπάνες 4,8% και ανεργία που καλπάζει προς 17% είναι ορατό ότι στραγγαλίζονται η κοινωνική πολιτική, τίθεται σε μεγάλη δοκιμασία, ρήγμα και περιπέτεια η κοινωνική συνοχή.
Η εμπλοκή του ΔΝΤ καθώς και τα προγράμματα δομικής προσαρμογής «ένας αγώνας δρόμου που ο τερματισμός προσδιορίζεται διαρκώς σε νέα και μεγαλύτερη απόσταση και παρά την προσπάθεια ο δρομέας αντιλαμβάνεται μόνιμα ότι είναι πάντα πίσω».
Η υπόθεση του μεγέθους του δημόσιου χρέους, της εξυπηρέτησης και της αναδιάρθρωσής του, της μείωσης, δεν μπορεί να λυθεί σε βάρος και πάλι των μόνιμων υποζυγίων. Απαιτείται νέα μεσομακροπρόθεσμη στρατηγική.
Το νέο δόγμα για το μονόδρομο λήψης επώδυνων και σκληρών μέτρων με μόνο θέμα το χρόνο και τη διάρκεια εφαρμογής τους, είναι μια θεολογία με μεγάλη δόση κινδυνολογίας αλλά και αποτυχίας (αφού τα πρόσφατα μέτρα βάθυναν την ύφεση και επομένως την κρίση και οι θυσίες δεν «εξευμένισαν» τις αγορές) με μόνο αποτέλεσμα: τη μεταφορά πόρων και κεφαλαίων από τους μισθωτούς και συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους και τους αγρότες, στις θυρίδες των τραπεζιτών και των πλουσίων.
Διαβάζουμε για ιλιγγιώδη ποσά που μεταφέρονται στο εξωτερικό. Το «δημόσιο» έφυγε στο εξωτερικό και το χρέος έμεινε για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανέργους στο εσωτερικό.
Η Κοινωνική Ασφάλιση και ιδιαίτερα για το Δημόσιο : το Ταμείο Πρόνοιας με άνοιγμα 810 εκ. και εκκρεμείς αιτήσεις για εφάπαξ 18.500 (αύξηση 25,7% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2009), η διαρκής οριακότητα λειτουργίας του ΟΠΑΔ και η είσοδος στην ίδια – αδιέξοδη κατάσταση του ΤΕΑΔΥ και του Μετοχικού Ταμείου, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αποδόμησης, εγκατάλειψης στην τύχη τους των κοινωνικοασφαλιστικών ταμείων.
Σήμερα η μονιμοποίηση των εργαζομένων με σχέση ιδιωτικού δικαίου, αορίστου χρόνου στο δημόσιο και η ένταξή τους στα Ταμεία του Δημοσίου, η ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό, η άμεση επιχορήγηση του Ταμείου Πρόνοιας (η απόδοση μέρους από το 1 δις 300 εκ. που επιβάρυνε διαχρονικά η κυβερνητική, κρατική, πολιτική, το Ταμείο), είναι στοιχειώδης όρος επιβίωσης των κοινωνικοασφαλιστικών δομών για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους του Δημοσίου.
Η συνέχεια πολιτικών πολλαπλής ανισοκατανομής εισοδημάτων, δικαιωμάτων και πλούτου, υπέρ ορισμένων και λίγων, σε βάρος της μισθωτής εργασίας, των μικρομεσαίων, των νέων αυξάνει την κρίση, την ύφεση και τα αδιέξοδα.
Μέσα στην «τρικυμία» πρέπει καθαρά, για άλλη μια φορά, να τονίσουμε:
1. Η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η άντληση τεράστιων δημόσιων και κοινωνικών πόρων, για την επιβίωση και κερδοφορία του, τα καρτέλ, η κατασπατάληση πόρων για την αναπαραγωγή ενός πελατειακού συστήματος, το έλλειμμα αναπτυξιακής πολιτικής και δημιουργικότητας, λιτούς και αποδοτικής αξιοποίησης των δημόσιων και κοινωνικών πόρων, η φοροκλοπή, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, - αποφυγή, συνθέτουν το αδιέξοδο της ελληνικής περίπτωσης και μορφής κρίσης και όχι οι Δημόσιες Υπηρεσίες, η μισθωτή εργασία, η πραγματική οικονομία.
2. Σήμερα πράξη ευθύνης είναι η αναδιάταξη του σκηνικού, η έξοδος των λαϊκών και μικρομεσαίων στρωμάτων από τη θέση όπου είναι: με την πλάτη στον τοίχο και μόνιμος στόχος επίθεσης, ενοχοποίησης, το υποζύγιο της ζημιάς, του κόστους της κρίσης.
Χρειάζεται σθεναρή αντίσταση, κινητοποίηση. Κοινωνικοί αγώνες και μέτωπο, άνοιγμα νέων, ενωτικών, ευρύτερων πεδίων δράσης με κεντρική απεργιακή συγκέντρωση στις 11 π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
Συνεχίζουμε, απεργούμε 22 Απριλίου με κεντρική απεργιακή συγκέντρωση στις 11.00 π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος, διαμαρτυρόμαστε 27 Απριλίου, διεκδικούμε και απεργούμε 1η Μάη, κλιμακώνουμε μετά. Μπορούμε με τον αγώνα μας να σταθούμε φραγμός, να ανατρέψουμε άδικες και καταφανώς δυσανάλογες «προσαρμογές» να επαναφέρουμε, να διευρύνουμε δικαιώματα.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.






Επισυναπτόμενο παράρτημα ορισμένων στοιχείων

Α.- Συνεχίζεται και επανέρχεται η φιλολογία περί του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. Οι αυθαίρετοι αριθμοί, οι προσβλητικές αναφορές σε βάρος των Δημοσίων Υπαλλήλων κ.α. είναι μια μόνιμη πρόκληση. Αρκετές φορές έχουμε τοποθετηθεί με στοιχεία, εθνικά ή της eurostat. Για άλλη μια φορά και με βάση τις δαπάνες που προκύπτουν από τα στοιχεία του Κρατικού Προϋπολογισμού (πληρωμές 31/12/2009) είναι καθαρό:
Από τον Κωδικό 217 που είναι η δαπάνη για την καταβολή του κινήτρου απόδοσης (που καταβάλλεται στο σύνολο των Δημοσίων Υπαλλήλων και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση γιατί αποτελεί δαπάνη προσδιορισμένη προκειμένου να υπάρχει και η νομιμότητα καταβολής της). Οι πολιτικοί Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι 403.000 (όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στον κρατικό προϋπολογισμό).
Είναι πλαστογραφημένος και ποιος αριθμός; Αυτός που προκύπτει από την καταβολή της δαπάνης ή αυτός που εμφανίζεται;
Β.- Στο προηγούμενο διάστημα είχαμε ισχυριστεί ότι πριν τη λιτότητα, το ψαλίδι στις αποδοχές και τις συντάξεις, υπάρχει και η λιτή διαχείριση των πόρων και αναφερθήκαμε σε σειρά κωδικών που μπορεί να υπάρξει μείωση δαπανών. Αρχίζουμε την τμηματική δημοσιοποίησή τους. Έτσι και από τις δαπάνες της Κεντρικής Διοίκησης (μόνο των Υπουργείων) έχουμε τη θέση ότι:
1. Από τον Κωδικό 515 για Συμβούλια και Επιτροπές που προβλέπονται 49 εκ. μπορούν να μειωθούν σε 24 και να εξοικονομηθούν 25 εκ.
2. Από τους Κωδικούς 840 – 845 που προβλέπονται για δημόσιες σχέσεις 26 εκ. μπορούν να μειωθούν σε 12 και να εξοικονομηθούν 14 εκ.
3. Από τους Κωδικούς 871 – 873 για αμοιβές φυσικών και νομικών προσώπων (αφορούν μελέτες, παροχή υπηρεσιών προς το Δημόσιο κλπ) που προβλέπονται 134 εκ. μπορούν να μειωθούν στα 60 εκ. (τουλάχιστον) και να εξοικονομηθούν 74 εκ.
4. Από τον Κωδικό 899 για λοιπές λειτουργικές δαπάνες που προβλέπονται 165 εκ. (δοχείο – μαξιλάρι για την υπέρβαση των άλλων προσδιορισμένων κωδικών των υπολοίπων λειτουργικών δαπανών) να μειωθεί στα 80 εκ. και να εξοικονομηθούν 85 εκ.
Δηλαδή από 9 Κωδικούς να εξοικονομηθούν 198 εκ. δηλαδή ποσό που υπερβαίνει τη μείωση της δαπάνης που εξοικονομήθηκε από το πάγωμα των συντάξεων (και σύμφωνα με το σταθεροποιητικό πρόγραμμα) ανέρχεται στα 150 εκ.