Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Ομιλία Προέδρου Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Κοζάνης Δημήτρη Ντέντη στην απεργιακή κινητοποίηση της 23ης Φεβρουαρίου 2011


Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,

Οι εργαζόμενοι βιώνουμε την πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων μας, σε βάρος της ζωής μας.

Με πρόσχημα την οικονομική κρίση και τα προβλήματα του χρέους, κυβέρνηση και τρόικα αφαιρούν ένα – ένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις κοινωνίας και εργαζόμενων για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα των δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και της εργοδοσίας.

Έκοψαν τον 13ο και τον 14ο μισθό, ενώ το ίδιο το κράτος έδωσε το σύνθημα για την εκτίναξη του πληθωρισμού με υπέρμετρες αυξήσεις σε εισιτήρια, διόδια, έμμεσους και άμεσους φόρους. Εναρμονισμένοι πλήρως με τους εργολάβους των μεγάλων οδικών έργων, αντί να τους καταλογίσουν τα απαιτούμενα πρόστιμα για την κακή εκτέλεσή τους και να μειώσουν τις τιμές των διοδίων, έσπευσαν να θωρακίσουν τα συμφέροντά τους με την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους.

Η επόμενη επίθεση της κυβέρνησης στο εισόδημα των εργαζόμενων λέγεται ενιαίο μισθολόγιο και δεν έχει στόχο την άρση των ανισοτήτων, αλλά τη συμπίεση και μείωση των μισθών μας με σκοπό να αγγίξουν τα 700 ευρώ.

Φαλκιδεύουν τα εργασιακά μας δικαιώματα για να τα εξαφανίσουν, με πρώτη κίνηση την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων ώστε να φουσκώσουν οι τσέπες των εργοδοτών, ακόμη περισσότερο.

Αυτή η πολιτική οδηγεί στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, οδηγεί στον «κανιβαλισμό» των εργαζόμενων, για ένα κομμάτι ψωμί που θα είναι πικρό και βρώμικο!

Σαν τους μάγους στη σκηνή, βγάζουν από το καπέλο κάθε φορά και ένα νέο, επικαιροποιημένο μνημόνιο για να μας το πασάρουν ως πανάκεια όλων των προβλημάτων μας, όμως γιατρειά δε βλέπουμε, παρά μόνο συστηματική τακτική για μια πορεία στην εξαθλίωση και τη μιζέρια.

Με το νέο μισθολόγιο οδηγούμαστε στη διαιώνιση της λιτότητας και την περαιτέρω περικοπή των εισοδημάτων μας.

Το 2011 οι αμοιβές θα είναι κατά 2,7 δις ευρώ λιγότερα σε σχέση με το 2009, καταδικάζοντας σε φτώχια τους δημόσιους υπαλλήλους.

Βάλανε στο στόχαστρό τους την επικουρική ασφάλιση, με το κράτος να την εγκαταλείπει για να καταντήσει προνοιακό φιλοδώρημα.

Μια ολόκληρη ζωή οι εργαζόμενοι πλήρωναν ανελλιπώς κι αγόγγυστα τη συμμετοχή τους στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ το κράτος λεηλατούσε σαν λάφυρα τα αποθεματικά και χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι ανεύθυνοι κυβερνώντες του. Σήμερα που ωρίμασαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα, η κυβέρνηση τους οδηγεί στην κλίνη του Προκρούστη για να καρατομήσει τις γλίσχρες συντάξεις τους και να εξευτελίσει τους γέροντες που θα ζουν πλέον από συσσίτια της εκκλησίας, κυριευμένοι, μέσα στη φτώχια και την ανέχεια.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σφαγιάζονται τα δικαιώματά μας για χάρη των τοκογλύφων της Ευρώπης και του κόσμου. Προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν μιλώντας για μονόδρομους ώστε να «σωθεί η πατρίδα», με τις ίδιες νεοφιλελεύθερες συνταγές που κρατούν υποταγμένους τους λαούς της γης κάτω από τη μπότα των τραπεζιτών.

Αυτές οι πολιτικές είναι αδιέξοδες για τους εργαζόμενους, για την κοινωνία και τον τόπο. Αυξάνουν τα προνόμια των ισχυρών και εκείνων που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.

Με τον αγώνα μας απαντάμε, με τον αγώνα μας απαιτούμε μια άλλη, δίκαια πολιτική που θα φορολογεί τον πλούτο, τις τράπεζες, τις πολυεθνικές. Απαιτούμε μια πολιτική που θα αυξάνει το εισόδημά μας, θα ενισχύει τα κοινωνικά δικαιώματα και θα φέρει την ανάπτυξη στον τόπο.

Έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε για το μέλλον μας, να παλέψουμε για τα παιδιά μας.