Τα μέτρα «σωτηρίας» της πατρίδας που παρουσιάστηκαν ως μονόδρομος για «έξοδο» από την κρίση, εκτός από κοινωνικά άδικα, αποδείχτηκαν και αναποτελεσματικά. Δεν είμαστε οι εργαζόμενοι που δημιουργήσαμε τα προβλήματα στην ελληνική οικονομία, αλλά εκείνοι οι πολιτικοί, που διαχειριζόμενοι τη δημόσια εξουσία προς ίδιον όφελος εκμαύλισαν συνειδήσεις, ξεπούλησαν δημόσια περιουσία, έστησαν τα δομημένα ομόλογα υποθηκεύοντας τα συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.
Σήμερα η ύφεση στην οικονομία μεγαλώνει με την ανεργία να έχει πάρει πρωτόγνωρες και εφιαλτικές διαστάσεις. Μισθοί και συντάξεις περικόπτονται, ενώ εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα καταργούνται. Ταυτόχρονα στον ιδιωτικό τομέα κλείνουν η μία μετά την άλλη μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στέλνονται στην ανεργία δεκάδες εργαζόμενοι.
Κυβέρνηση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθούν «συνταγές» αποτυχίας που όχι μόνο δεν αποτελούν «φάρμακο» για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά οδηγούν σε διαιώνιση και μεγέθυνσή τους. Στα πλαίσια αυτών των πολιτικών οι Δημόσιες Υπηρεσίες, τα δημόσια - κοινωνικά αγαθά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, αντιμετωπίζουν μια συνεχή, αδιάκοπη και γενικευμένη επίθεση.
Τώρα βάλανε στόχο το ξεπούλημα της ΔΕΗ για ένα κομμάτι ψωμί, κοψοχρονιά, ενώ μαγειρεύουν στο δημόσιο απολύσεις υπαλλήλων με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου.
Αντί να περιορίσουν την σπατάλη, την κακοδιαχείριση, τη ρεμούλα λίγων επίορκων, προγράφουν και προγραμματίζουν να φορτώσουν άλλη μία φορά στην πλάτη των εργαζόμενων τα βάρη της δικής τους ανεπάρκειας.
Η περικοπές του 13ου και 14ου μισθού σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας έχουν μειώσει τα εισοδήματά μας κατά 25%, ενώ τώρα ετοιμάζουν και την περεταίρω περικοπή των επικουρικών συντάξεων, αφού προηγούμενα «δομήσανε» τις εισφορές μας στις μπαρμπουτιέρες των χρηματιστηρίων.
Οι δημόσιες υπηρεσίες οδηγούνται σε διάλυση με το πάγωμα των προσλήψεων και περιορίζονται οι δαπάνες λειτουργίας τους, όμως δε φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ, παρά μόνο η είσοδος του επόμενου!
Η κυβέρνηση προγραμματίζει νέα επίθεση 76 δις στο ήδη πενιχρό εισόδημα όλων μας με ορίζοντα το 2015, για να καλύψει λέει, τις μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων και του χρέους. Επιτίθεται στους δημόσιους υπαλλήλους με την αύξηση των ωρών εργασίας και το βαφτίζει πρόοδο.
Κοντά σ’ όλα αυτά διάφοροι Τζιτζιφιόγκοι σε Αθήνα, αλλά και Κοζάνη, συκοφαντούν συστηματικά και καθημερινά το συνδικαλιστικό κίνημα ζητώντας την παραίτηση της ηγεσίας του. Ο στόχος είναι προφανής: Να αποσυντονιστούν οι εργαζόμενοι και να παραδοθούν στην καρμανιόλα των αγορών και των δανειστών μας χωρίς την παραμικρή αντίσταση!
Αυτή η νεοφιλελεύθερη και βάρβαρη πολιτική μας οδηγεί, εργαζόμενους και κοινωνία, σε εξαθλίωση. Μας γυρίζει πίσω στον 19ο αιώνα.
Αυτές οι πολιτικές είναι αδιέξοδες για τους εργαζόμενους, για την κοινωνία και τον τόπο. Αυξάνουν τα προνόμια των ισχυρών και εκείνων που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.
Με τον αγώνα μας απαντάμε, με τον αγώνα μας απαιτούμε μια άλλη, δίκαιη πολιτική που θα φορολογεί τον πλούτο, τις τράπεζες, τις πολυεθνικές. Απαιτούμε μια πολιτική που θα αυξάνει το εισόδημά μας, θα ενισχύει τα κοινωνικά δικαιώματα και θα φέρει την ανάπτυξη στον τόπο.
Παλεύουμε για το μέλλον μας, παλεύουμε για τα παιδιά μας.